Pocenie się jest czynnością fizjologiczną będącą częścią procesów termoregulacyjnych zachodzących w organizmie.
W sytuacjach, gdy przybiera formę patologiczną (hiperhydroza),może utrudniać codzienne funkcjonowanie  i stać się źródłem zahamowań w kontaktach społecznych, upośledzać codzienną aktywność i jakość życia.
Nadmierna potliwość to choroba dotycząca ok. 2-3% populacji częściej występująca u mężczyzn.

Wyróżnia się nadpotliwość  miejscową,  w połowie przypadków dotyczącą  pach, a także stóp i dłoni  oraz nadpotliwość uogólnioną. Pierwsze objawy dolegliwości mogą pojawiać się już w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania. Nasilenie dolegliwości pojawia się ok. 20-30 roku życia  i może być indukowane przez takie czynniki jak silne emocje, sytuacje stresowe, pikantne potrawy, alkohol, palenie papierosów.

Istnieją różne metody nadmiernej potliwości  w zależności od stopnia zaawansowania  i podłoża  tego procesu: zmiana diety, farmakoterapia miejscowa i ogólna, zabieg chirurgicznego usunięcia gruczołów potowych. Od kilku lat upowszechniają się również zabiegi z użyciem toksyny botulinowej w formie serii iniekcji w obszarach nadmiernego wydzielania potu. Śródskórne podanie toksyny należy aktualnie  do najskuteczniejszych metod leczenia nadpotliwości pierwotnej.

Przed zabiegiem konieczna jest diagnostyka i wykluczenie lub  leczenie wszelkich schorzeń ogólnoustrojowych będących podłożem nadmiernego pocenia, takich jak:

• zaburzenia hormonalne, np. nadczynność tarczycy,
• cukrzyca
• choroby nowotworowe
• choroby infekcyjne, np. gruźlica
• zaburzenia neurologiczne 

Przeciwwskazania bezwzględne i względne do wykonania zabiegu są podobne jak we wszystkich procedurach z użyciem toksyny botulinowej.

Przebieg zabiegu

Schemat terapii każdego z obszarów dotkniętych nadmiernym wydzielaniem potu jest podobny.
W pierwszej kolejności przeprowadza się tzw. test potowy Minora, który polega na naniesieniu płynu Lugola na obszary  objęte nadpotliwością , następnie posypuje się skórę skrobią ziemniaczaną.
W wyniku reakcji chemicznej zależnej od wydzielania przez gruczoły potowe następuje zabarwienie powierzchni skóry przez uwolnione jony jodku. Obszar ten po oznaczeniu przez lekarza jest dezynfekowany i ostrzykiwany z  zachowaniem  aseptyki.

Preparat toksyny botulinowej podawany jest śródskórnie na całej powierzchni zaznaczonego wcześniej obszaru w równych, ok. 1,5-2 cm odstępach.
W zależności od poziomu progu bólowego i indywidualnych oczekiwań pacjenta przed iniekcją skórę pach  można  znieczulić  przy użyciu kremu Emla metodą  okluzyjną .Natomiast ze względu na silne unerwienie czuciowe skóry dłoni i stóp procedury w obrębie tych obszarów wymagają  takiego znieczulenia kremem Emla.

Postępowania po zabiegu

Po zakończeniu zabiegu pacjent ubiera świeżą bawełnianą koszulkę, skarpetki lub rękawiczki.
Do obserwowanych po zabiegu, przemijających w ciągu kilku dni objawów należą: lekkie zaczerwienienie skóry lub niewielki obrzęk, uczucie mrowienia lub zdrętwienia, miejscowa bolesność, lub niewielkie krwiaki.
Efekty terapii są zauważalne po 2-10 dniach  a efekt blokowania gruczołów potowych utrzymuje się przez okres 4-6 miesięcy. Po tym okresie powstają nowe zakończenia nerwowe co prowadzi do stopniowego zanikania efektów terapii.